personal4

Artikelindex

HOOFDSTUK VIJF

De vijfde dimensie ontstaat wanneer niet de uiterlijke dimensies bewegen maar wel wanneer de beweging binnen mijzelf plaatsvindt. 5 is dan ook het getal van de mens.

‘over geest die boven de wateren zweeft'

Ondanks de omstandigheid dat menige zak volgepropt wordt met diploma's, pasjes en identiteitspapieren, behoort het toch tot het lot van de mens op zoek te zijn naar de eigen identiteit. In de etymologie komt identiteit voort uit een woordvorm waaraan we ook het woord essentie hebben ontleend.

Ik ben op zoek naar essentie, en als ik er in slaag die in het vizier te krijgen, dan is het identiteit die zich openbaart. Essentie is wat als de substantie wordt beschouwd; dat iets maakt tot ‘wat het is'. Essentie en identiteit zijn de innerlijke natuur van alles wat ik zoek te zijn; Pirsig (in ‘Purple') noemt die essentie dynamische kwaliteit.

r05

Vervolg van Vallen in getallen 4: De Keizer

Bewustzijn van deze essentie is wellicht het verloren paradijs dat ik hoop te herwinnen.'Deze essentie kan ook chaos zijn waarin zich steeds weer de statische orden ontwikkelen die wij geschiedenis, heden of toekomst noemen, zoals de baarmoeder (hysteria) steeds voorziet in nieuwe generaties.

Dit bewustzijn ontstaat en groeit onder druk van omstandigheden die niet meer op de bekende manier uitgelegd en begrepen-, laat staan opgelegd of verdedigd kunnen worden. Immense druk. De verleiding in Vijf een nieuw hoofdstuk aan de ‘crisis-theorie' toe te voegen is groot.

Wie op de vijfde (of de 14de of de 23ste) van de maand is geboren, en dat ben ik, zal bevrijding vinden in het scheppen van wat afstand ten opzichte van de formele-, statische- en gesloten strukturen van Vier. De waarden van de ene generatie zijn niet noodzakelijk de waarden van een andere generatie.

Het lijkt me niet waarschijnlijk dat de cultuur van de twintigste eeuw bedacht zou zijn, voortgebracht en onderhouden door een bevolking van de tweede eeuw voor Christus, of dat de moderne wereld nog genoegen zou beleven aan een terugkeer naar de gebruiken en de mentaliteit van de vorige eeuw, ook al kijken we daar met enige nostalgie op terug.

Niemand ziet zijn waarden graag overboord gaan. Ze worden verdedigd tegen de nieuwlichterij en het gaat er niet zachtzinnig aan toe. Uiteindelijk echter zullen veel van onze hooggeprezen waarden toch moeten sneuvelen.

De drift tot overleving laat zich makkelijk associëren met vrees voor de dood.

Er bestaan geen goede definities voor leven noch voor dood, en onbekend maakt onbemind. De agressie van mens en samenleving komt wellicht deels voort vanuit een hopeloos dualistische beeld dat in vier naar alle kanten wordt geprojecteerd en onderhouden. Agressie, van huis uit een dynamisch principe, wordt in deze context zelf een statische- en voorspelbare structuur.

Overleving van het ene gaat ten koste van het andere. Als zin voor verandering het bij voorbaat moet afleggen tegen behoudendheid of tegen de gegeven werkelijkheid dan kan het Nieuwe Jeruzalem wel vergeten worden.

Als Vier, niet alleen de fysieke werkelijkheid is, maar ook de expressie van het collectieve aspect van persoon, gezin, traditie of samenleving, dan is Vijf de ruimte waar de potentie van individualiteit zo onder druk komt te staan dat er een reactie volgt en de persoon ‘ik' zegt; een 'ik' als onderscheiding van alle niet-ikken.

De belangstelling vanuit alle hoeken in het Vierkant voor ‘het gemeenschappelijke centrale punt van oorsprong' werkt als een kracht of als een druk die het centrum van het vierkant omhoog doet komen, de vorm van een piramide aannemend. De piramide wordt gekaraktiseerd door 4 identieke hoekpunten aan de basis + 1 uniek punt in de top, en 4 + 1 = 5.

V (vijf) ziet er uit als punt van een taart. Ik ben dat stukje. Ik ben die driehoeksmeting op zoek naar het onbekende. Trek ik de benen van V door dan krijg ik X (tien), het kruis. Deze X, ook pictogram van het getal 10, associeert het kruis met het eerste getal dat in twee cijfers wordt geschreven.

Bij de Hogepriesteres (2) zien we een wereld van dualiteit die tot hoger bewustzijn leidt. In getallen die uit twee cijfers bestaan moeten de lessen die we geleerd hebben in de eencijferige getallen deel gaan uitmaken van het zich uitbreidende bewustzijn.

In Vijf lijkt het altijd om iets te gaan waar ik niet mee in contact kan komen zonder een of andere kunstgreep. De V lijkt ook wel wat op een trechter waardoor inhouden naar mij toe kunnen komen, inhouden waarvan de kostbaarheid zo groot is dat er geen greintje van verloren mag gaan gedurende de overdracht.

Ik zeggen is kennelijk een uitbreiding van de oorspronkelijke geboorte, de tuit een geboortekanaal.

In religieuze context wordt de vernauwing van dit kanaal de smalle weg genoemd die in tegenstelling tot een comfortabeler weg leidt tot verheffing van de ziel, een proces dat ik bewustzijnsuitbreiding noem.

Concentratie is de conditie waarin we ons steeds kunnen blijven uitbreiden. Waarom zou je het je makkelijk maken als het ook moeilijk kan? De concentratie die in 4 voorwaarde is mag in Vijf, en in alle opvolgende getallen geen moment verslappen. Het zich verdiepende punt van oorsprong moet steeds opnieuw gelokaliseerd- en gedefinieerd worden.

Verwarring kan ontstaan wanneer ik in sommige symbolische structuren met 4 elementen te maken krijg, terwijl andere symbolisten van 5 elementen uitgaan.

Om dit op te lossen heb ik aangenomen dat de Vier elementen voortkomen uit een gemeenschappelijke bron die als 5 de element kan gelden. Dat wij de nijging hebben dat oorspronkelijke punt te verstoppen zegt iets over de manier waarop de westerse wereld al vanaf de oudheid (Hippocrates, 5 de eeuw voor Christus) zich opgesteld heeft ten aanzien van de bron. De onuitspreekbaarheid van de naam van God sluit mooi op deze veronderstelling aan.

Wetenschap die alleen maar met het meetbare om kan gaan of zekerheden die we zoeken te creëren in het afsluiten van verzekeringen en in de versterking van materiële posities, zijn daar getuigen van. Daarin wordt dat vijfde element niet gezocht.

In het oud Egyptisch betekent parammah (piramide) 'huis der onderwereld'. In een projectie naar de bovenwereld ofwel in mijn 'omgekeerde perspectief' ziet die piramide er uit als een Romeinse V. Van hieruit kijk ik, voorlopig volkomen onbewust, uit op het meest essentiële, het meest cruciale moment in de mythologie van mijn cultuur, de kruisiging van de gezalfde. In het kruis staan de wereldse verlangens en de geestelijke verlangens-, staan leven en dood haaks op elkaar.

In de Tarot wordt het archetype van de Gehangene die ondersteboven hangt ‘met zijn voeten in de hemel' - verder uitgewerkt in het twaalfde Grote Arcanum.

Een kind dat de spanningen niet meer aan kan gaat ondersteboven aan een rekstok hangen, zoals een yogi wellicht de kopstand beoefent om te ontkomen aan de spanning die een dualistisch bewustzijn met zich meebrengt.

De symboliek van de piramide moet wel interessant zijn. De vierkante basis, de driehoekige, hellende zijden en de eenmalige top geven zoveel richtingen waarin gekeken kan worden. Afmetingen, inrichting en oriëntatie omgeven deze oude monumenten met speculatie en fantasie.

De nijging meer te zien in piramiden dan wat er formeel over bekend is maakt de piramide, en dus de 5, vooral ook tot het symbool van een verlangen naar inwijding in grotere kennis van het zijn, hoe hemels, onderaards of onderbewust dit verlangen (of die kennis) ook mag zijn.

Inwijding die nooit uitblijft als de druk maar voldoende wordt opgevoerd; en in een piramide op zijn kop is de druk op de naar beneden gerichte top enorm. Het verlangen in de mens het zelf te leren kennen onderscheidt hem van de mier in zijn kolonie, maar is ook de veroorzaker van die druk.

Ik heb de eerste opzet voor 'Vallen in Getallen' geschreven, zittende in een piramide van koperen buizen. In de top, vlak boven mijn kruin bleef in de fragmentatie van elk afzonderlijk moment dat vernietigd werd door het volgende- een idee van Eenheid zich aan mij opdringen.

Een ruimte waarin de tegenstellingen naar Eenheid streven en die ook bereiken in dat ene hoogste punt. De eenheid tussen de tegenstellingen. Een versmelting van leven en dood in een bewustzijn dat gaan kan waar het maar wil, en waarin het begrip ‘overleving' minstens zo veel licht werpt op ‘leven' als op ‘dood'.

Als mijn verhaal tegenvalt of niet klopt lag dat niet aan de condities. Dan lag dat aan mij.

De hartstocht te willen ontstijgen aan vergetelheid, middelmatigheid, dubbelzinnigheid en strijd, mag op adolescente vergankelijkheid lijken; veel verder dan die adolescentie schijn ik me niet te ontwikkelen en afgaande op mijn waarneming waart deze staat in allerlei gedaanten door onze piramidale organisaties en instellingen. En mogelijk is dat goed nieuws.

Met het doortrekken van de lijnen van V ontstaat X. In 10 ontstaat kennis over ‘het gaan door het oog van de naald'. Deze uitdrukking komt uit een boek waar heel wat sekten hun bron en inspiratie vonden. Religare betekent verbinden. Taal is het medium waardoor wij ons met elkaar verbinden.

Dat kan lichaamstaal zijn of de betekenis van al het omringende, het kan ook letterlijk over woorden, kronieken of spraak gaan. Coornhert schreef: "De tale is een vroedwyf der zinnen, een tolck des herten ende een schildery der ghedachten, die anders binnen den mensche verborghen ende onzichtbaar zyn".

In het omdraaiingprincipe in Vijf kan taal ook het tegenovergestelde aangewreven worden. Taal is dan de moordenares der zinnen of de vervalser van alle gevoelens.

In Vijf zelf gaan we nog niet door het oog van de naald, maar de verwachting dat dit kunststukje toch een keer aan de orde komt maakt deel uit van de (onbewuste) angsten die bij Vijf horen.

In de ontwikkeling van een eigen ideeënwereld spelen spraak en taal hoofdrollen. Overdracht en persoonlijke interpretatie van betekenissen en waarden bepalen uiteindelijk de mogelijkheid of een mens in staat zal zijn de innerlijke en uiterlijk tegenstellingen tot harmonie te brengen.

Waarom taal hier gekozen wordt als aanknopingspunt voor mijn komende mijmeringen vloeit voort uit het volgende:

Vijf gaat over de creatie van hoogte en diepte, gaat over het ontkomen aan het platte vlak. Dat klinkt abstract en dat is het ook. Maar het is ook concreet. Een nieuw lid van de mensengemeenschap legt zich niet simpel bij de gegeven werkelijkheid neer, maar gaat er een kritische dialoog mee aan gaat. Elke baby weet zijn of haar voor- en afkeuren overtuigend duidelijk te maken. Dit is lekker. Dat is onaangenaam.

Delen we dit vermogen met andere levensvormen; in de vorming van menselijk bewustzijn komt hier een element bij waarvan definitie niet zo eenvoudig is, hoe zeer ik Coornhert ook prijs om zijn poging. Misschien heet het ideologie, misschien heet het voorkeur; zeker is dat onderwerping aan- en beheersing van het woord begrippen creëert die -al naar gelang- zegeningen of rampen voortbrengen.

Onze eerste indrukken en uitingen ontwikkelen zich tot een complexe mentale- en ook wel verbale wereld. Net als het internet is deze linguïstische dimensie een soort virtuele werkelijkheid. Of het de sinaasappel veel uit maakt of het oranje of blauw wordt genoemd valt buiten mijn waarneming; ik denk dat het verschil maakt voor de menselijke identiteit of we verkrachting of foltering heilzaam noemen dan wel een ramp.

Onze mentale processen scheppen ruimtes en begrippen die veelal weinig te maken hebben met de werkelijkheid waarover ze verondersteld worden iets te zeggen, maar wel getrouwe informatie geven over ons zelf.

Omdat de invulling van de mentale wereld bij elk afzonderlijk mens anders verloopt ontstaat het vermoeden dat de vorming van het ik vooral ook te maken heeft met de persoonlijke aard van de mentale c.q. emotionele afwijkingen.

Ik beschouw dit soort afwijkingen als een zegen in het volle besef dat hier eveneens een zondvloed aan misverstanden en bittere strijd wordt aangeboord.

De verharding en spanningen in Vier zijn als het harde pantser dat we ons aangemeten hebben om de kwetsbare binnenkant tegen de brutaliteit van deze strijd te beschermen.

In Vijf kom ik op de gedachte dat de mentale ruimte in deze fase bedoeld is een wapenkamer te zijn, hetgeen overeen komt met het gebruik in de Tarot het element lucht met het zwaard uit te beelden.

Positieve- en negatieve getallen wisselen elkaar af en op. Het statische- en dynamische onderhouden de spanningen waar evolutie zo rijkelijk mee is bedeeld. Net als ik denk het gevonden te hebben, openen zich in de vondst nieuwe spelonken vol ratelslangen en ander gebroed. Het is alsof mijn geest zelf die onrust aanricht. Diep onderhuids nestelen verlangens waarvan een jood, als hij me wilde vervloeken, zou hopen dat ze allemaal vervuld worden. Verlangens zijn niet altijd even edel en soms is het een zegen hun namen niet te kennen. 

Partij voor de Liefde

Home - Partij voor de Liefde

29 maart 2024

Bilingual (English & Dutch) website of the international visionary social political movement and Party for Love Governance inspired by Saint Germain of The Great White Brotherhood. - Tweetalige website van de Partij voor de Liefde, een politieke beweging en partij voor de Gouden Eeuw van Aquarius

We hebben 151 gasten en geen leden online

zoeken

Ander Nieuws +