donderdag 28 maart 2024

personal4

Artikelindex

HOOFDSTUK 2: De Hogepriesteres

In Bordewijk's Apollyon las ik: ‘De man heeft een ontzaglijk vermogen in het woord, de vrouw heeft een ontzaglijk vermogen tot luisteren'. HOOFDSTUK TWEE

één is  geen twee,

twee is half...

 r02

 

Vervolg van Vallen in getallen, De Magiër

ZIE HOOFDSTUK 1 : De Magiër kent binnen de eigen archetypische ruimte geen remmingen zoals een zaadcel niet om toestemming vraagt op het moment van binnendringing.

De Hogepriesteres

De Magiër gaat uit.., in...

...in de Hogepriesteres.

O muur toon mij Uw spleet.

Met 2 komt relatie in beeld.

De eerste scheppingsdag ging heen met de creatie van Hemel en Aarde. Zowel in Bijbel als Koran komt de Aarde op de tweede plaats. In essentie gaat het in twee om de manier waarop hemel en aarde zich ten opzichte van elkaar verhouden. Dat zelfs eigen scheppings kracht belangrijker wordt geacht dan die van moedertje natuur wordt gerelativeerd door de gedachte dat ook de mens natuur is.

In de meervoud die Twee is mogen we van nu af aan alles wat ik denk, voel, wil of doe beschouwen als zijnde relatief, en dat is wat anders dan het ongeremde fundamentalisme van EEN.

Ik zoek niet alleen relatie, ik ben er volslagen afhankelijk van. Zonder EEN geen twee .

Komende uit een binnenwereld moet ik bewustzijn verwerven van mijn relatie met de buitenwereld.

Kan ik het centrale punt van de cirkel openen tot een tunnel waardoor naar een groter landschap gereisd kan worden?

In twee zie ik al iets van dit landschap. Twee als hiëroglief ziet er uit als een zwaan, en een spiegelend meer is er gauw bij gedacht.

De Zwaan is ondermeer een symbool voor sensueel verlangen; en ook van de dood.

In vermaak en kunst wordt dit twee tal veelvuldig geëxploiteerd als bron van inspiratie en als voertuig naar succes.

Een meer is een beperking van de waarheid, zegt ‘The Dictionary of all Scriptures and Myths'.

Ik hoef hier niet op in te gaan; het meer was er tenslotte maar bij gedacht. Hoewel, het woordje ‘meer' op verschillende manieren gelezen kan worden.

Toch lijkt het de moeite waard te onderzoeken in welke mate de Hogepriesteres werktuig is in de aanpassing van ‘grote geest' aan het menselijke formaat, of andersom - de mens aan de waarheid; wat dat ook maar zijn moge in mijn relatieve wereld.

Mijn neiging tot bewondering voor Paradox impliceert een andere toepassing van het woord ‘meer'. Meer is nu plotseling minder dan waar een bepaald soort investeerders op rekent. Twee is voor de éé n een opstapeling van twee enen, voor een ander is het een helft van de Een. Ik heb iemand gekend die nog al eens schamperde: ‘Beter is de vijand van het goede'.

Zwaan kleef aan.

De boeiende kracht die de erotiek is en de stille aantrekking van de dood worden hier op éé n hoop gegooid. Wil ik mij een voorstelling maken van de hemel dan zou ik wat dieper in kunnen gaan op de chemie van seksualiteit en orgasme.

De Magiër staat voor de ongebonden energie die we nog al eens God noemen. De Hogepriesteres belichaamt de poort tot wat dode stof wordt genoemd. In haar vertraagt energie tot het soort ‘werkelijkheid' of ‘waarheid' waarin mijn nog beperkte bewustzijn zich thuis kan voelen. De aantrekkings kracht van dode materie op de vrije Geest van Hemel of Magiër is als de aantrekkings kracht tussen dynamiek en inertie, als tussen het mannelijke en het vrouwelijke.

Is twee nu wel of niet een getal?

Dubbelzinnigheid in de studie van twee dient zich aan zodra ik me verdiep in de geschiedenis van het getal zelf. Grotere geesten dan ik waren er niet altijd zeker van of twee wel dan niet als een getal aangemerkt diende te worden. In de Pythagoreïsche broederschap werden aan twee , net als aan EEN, bijzondere eigenschappen toegedicht; diepere-, verborgen kenmerken die mogelijk ten grondslag liggen aan mijn percepties van gespletenheid, tegenstelling en paradox.

De nabijheid van EEN vormt in twee een niet onbelangrijke compensatie voor deze conditie, hoewel het bewustzijn van deze nabijheid als symptoom opgevat kan worden van een brein waarin het misschien nog niet allemaal op een rijtje staat. Liefde, vooral die eerste liefde, wordt dan ook, misschien niet ten onrechte, beschouwd als een gekte.

NUL, EEN en twee vormen het kader waarin komedie en tragedie van de Getallen is vastgelegd.

Als modern mens kan ik me niet zo veel voorstellen bij de twijfel die er in een ver verleden bestond over de identiteit van NUL, EEN en twee . Wel kan ik vaststellen dat deze eerste drie symbolen een pertinente uitwerking hebben op mijn geestesgesteldheid; ja zelfs op mijn fysiek. Contact met het Niets kan mijn hartslag net zo versnellen als de ervaring van Eenheid of Veelheid. Bij de hogere getallen lijkt de abstractiegraad eerder toe- dan af te nemen. Er zijn sporen van culturen waar het bij ‘EEN, twee , veel' wel zo een beetje ophoudt.

Een andere manier om onderscheid te maken tussen 0,1 en 2 en de hogere getallen zou voort kunnen komen uit de omstandigheid dat aan de hogere getallen eigenschappen zijn toegevoegd die in berekening en herberekening deuren hebben geopend. Een is geen opstapeling en dus geen getal.

3 daarom is het eerste oneven getal dat niet deelbaar is behalve door zichzelf. VIER is het eerste even getal dat gedeeld kan worden door iets anders dan zichzelf.

Zoals absolute Eenheid-, is ook absolute Dualiteit geen vruchtbare optie voor een bewustzijn dat zo afhankelijk is van verschillende herkenbaarheden als continuïteit van waarneming, van persoonlijkheid, van moraal en ego.

Ik wens éénheid. Ik vrees gespletenheid. Of is het omgekeerde waar?

Ik ben de Hogepriesteres. Ik kom voort uit de EENheid.

Op het moment van mijn conceptie word ik geformatteerd voor een dualistische wereld, en als ik daar op terugkijk voel ik weer heimwee naar die EENheid.

Creatie wil een magneet zijn voor de Geest van EENheid waaruit het is afgeleid. Het wil zich herenigen met die Geest. De belofte van een Nieuwe Aarde verklaart het geduld van een mens die al zo lang in tegenspraak en duisternis dwalen moet. Of is dat geduld inertie, een eigenschap die aan alle even getallen kleeft?

Geest is wat ik ben en is ook hetgeen waar alles uit voort is gekomen. Soms noem ik het god, vuur of energie, maar welk woord ik ook gebruik, ik lijk er de grootsheid van dit mysterie altijd mee tekort te doen.

Hoe ik het ook noem, ik zoek er hereniging mee.

Nogal een gedachte in een getal waar dualiteit de dienst uitmaakt. Waar sympathie staat tegenover antipathie!

Wie wil er nu eenheid met zijn beul?

En de erotiek?

De dubbelzinnigheid van een God die mijn hart doorboort omdat Hij zoveel van mij houdt is te formidabel om over het hoofd te zien.

Vreemd genoeg voelt mijn fantasie zich goed thuis in dit huis van half begrepen waarheden.

Ik stel mij voor: ‘dood, elk dood stofje deelnemend in een universeel verlangen naar hereniging. Dat betekent ‘fusie in potentie' - alom'!

Universum is niet alleen een aanduiding van alles wat we ons kunnen voorstellen, het is nog erogeen ook. En de idee van energieschaarste mag wat mij betreft bijgezet worden in een realiteit waar verkwisting de norm is.

Verlangen naar hereniging doet mij niet alleen smelten en vliegen, zet me niet alleen maar op een weg naar- en voorbij oorden van pijn en beperkingen. Ze zijn vooral ook een opening naar de grotere energie die nodig is om die weg te gaan. Wat zich ooit vertraagde zoekt zich weer te versnellen.

De weg naar Doornroosje. Mijn ‘Via Dolorosa', gaat door de spleet in mijn muur, gaat door de bres in mijn verdediging. Gevoel!

Verlangen gebruikt inhouden van de geest om materiële doelen te bereiken of omgekeerd. Ik kan ook zeggen, verlangen prikkelt de fantasie om met oplossingen te komen. Overeenkomsten tussen EENzaamheid en EENheid kunnen mij tot wanhoop drijven. Dualiteit eist oplossingen. Verlangen is hier een instrument van een ontvankelijkheid die veel lijkt op die van de aarde voor regen. De Hogepriesteres ligt open voor hetgeen van boven op haar neerdaalt of voor wat uit haar diepten oprijst.

In droge gebieden bestaan veel verschillende woorden voor water.

Elk archetype spiegelt de idee van Verlangen op haar eigen gebroken wijze. Voor een idee als ‘Verlangen' zouden tenminste 22 woorden moeten bestaan. Maar dat kan gezegd worden van ‘Liefde, Haat, Succes, Mislukking'... en wat er verder maar op de markt van bewustzijnsstaten te vinden valt. Mijn perceptie- en expressie van liefde zijn niet dezelfde als die van mijn geliefde. We spreken niet altijd de zelfde taal. Kleine verschillen met mogelijk grote gevolgen.

Omdat materialist niet- en symbolist wel de vraag naar de betekenis van de schepping moet stellen brengt betrokkenheid bij de schepping voor deze twee waarnemers heel verschillende staten van bewustzijn voort. Een alles overheersende illusie van veelheid verkleurt EENheid tot een staat die collectief niet begrepen kan worden, vervolgens wordt onderdrukt en vervangen door een collectieve versie van het begrip ‘IK'. Als IK iets zegt over deze stand van zaken, zie ik dat IK nogal eens het koninklijke meervoud gebruikt. Het is dan ook niet niks om er een persoonlijke mening op na te houden.

Wat valt er te begrijpen aan de wil van een Magiër die in staat is voort te brengen waar geen Verlangen voor bestaat? En hoe zit dat met een Priesteres die verlangt zonder zich open te stellen voor vervulling. Zelfs in mijn abstracties lijkt het bijna ondoenlijk de aard van EENheid en veelheid in de menselijke geest te doorgronden, laat staan te verzoenen. De EENheid die hier veelheid is, is een paradox die korte metten maakt met elk bereikt inzicht.

Volgens een van de mogelijke uitgangspunten in de Fool wijst de richting van het scheppingsprincipe naar de omzetting van ‘onbewust zijn' naar ‘bewust zijn'. Om dit doel te bereiken projecteert een onbekende kern zich een tastbaar, zeg maar erotisch heelal. De muren waar ik tegen oploop zijn niet alleen pijnlijk soms; als elementen in beschutting en comfort; ze zijn ook begeerlijk; en vormen muren ook niet de universiteit van onze ervaring. Erotische ervaring; ervaringen waarin de lichamen elkaar naderen, aanraken, wijken en loslaten, waarin ze botsen of uiteen geslingerd worden... ‘O my love!'

En het raakt mij allemaal heel diep.

Langzaam word ik me bewust van mijn beperkingen, en dank zij de spleet in de muur van mijn cel ook van de ruimte buiten mijn ruimte.

Het huis is mijn lichaam, en de spleet is een uitnodiging, zoals ingangen jonge onderzoekers nu eenmaal in verleiding brengen binnen te gaan.

Is EEN het getal van de uitgaande scheppingsdriften (waaronder seksualiteit; in twee bevind ik mij in een innerlijke boudoir van gevoel en sensualiteit. In Romeins, Babylonisch of Egyptisch schrift ziet twee ( П ) er uit als een spleet, tunnel of vagina.

Twee heeft in de Romeinse schrijfwijze twee benen.

Links en rechts; de dualiteit wordt in deze schrijfwijze niet geromantiseerd of weggemoffeld.

Het lijden - en dat is wat gespletenheid, verlangen en begeerte voortbrengen - komt echter met haar eigen compensatie. In TWEE mag ik denken dat ik hier geen ‘ik' versus ‘niet-ik' zie, maar gewoon twee ikken. ‘Niet-ik' blijkt ook ‘ik' te zijn.

Ik zie een ‘ik' en het spiegelbeeld daarvan. Ik neem aan, dat is mijn geloof, dat dit wonder, deze versmelting met tegendeel het lijden oplost in verlossing. Deze versmelting treedt niet op tussen de elkaar zoekende en vindende lichamen, maar in de innerlijke beleving van die samenkomst. Twee is pure empathie, of in elk geval de potentie daartoe!

Oneven getallen zijn elektrisch, even getallen zijn magnetisch

Dat verlangen niet onopgemerkt blijft zit hem hoogst waarschijnlijk in de aantrekkings kracht die er van de benen in П uitgaat.

En wat daar tussen in zit...

Niet alleen de Magiër maar ook politiek ontleent inspiratie aan de Hogepriesteres. Vooral als politiek nog slechts in het midden werft (er zijn democraten die zich daar zorgen over maken) is een beter beeld van dat midden van belang.

Tussen de benen van twee leidt de bevrediging van verlangen tot nog meer verlangen. Mijn geliefde zegt dan: “We moeten dit vaker doen”. Het goede smaakt naar ‘meer', maar meer heb ik leren wantrouwen. Onze schermutselingen aan de buitenkant zijn spiegelbeelden van hoe het er binnen toegaat. Klaarkomen is een reflectie van de eigen innerlijke orgastische natuur. Op weg naar het orgastisch bewustzijn zijn onze copulaties vooral metaforen voor wat er te winnen valt bij interiorisatie van het zogenaamde ‘niet-ik'.

Het midden verbindt niet alleen de tegenstellingen maar onderhoudt er ook de afstand tussen.

Verlangen als archetype wenst niet slechts hier en nu, verlangen verlangt altijd en alles.

Als verlangen aan de macht komt in associatie met inertie, zie en begrijp ik waarom centrumpolitiek zo onbevredigend is. Elke bevrediging lijkt het verlangen alleen maar groter te maken. Ik hoor dan zeggen: de burger is steeds meer gaan verwachten van de overheid.

Rechts en links in de mens worden geassocieerd met gevoel en verstand ofwel met rede en intuïtie. Totem en taboe, voldoet ook als typering van de innerlijke afstand tussen de delen waaruit we zijn opgebouwd. Het conflict is een innerlijk conflict dat de Magiër vanwege zijn kleinzerigheid uit alle macht naar buiten projecteert.

Zonder aanvullende informatie kan ik me dit magnetische vermogen van de Hogepriesteres niet goed voorstellen. De innerlijke Magiër, zeg maar het ‘IK', eist dat vermogen veel te veel exclusief voor zichzelf op. Het eigen lijden, de eigen triomfen hebben geen weten van ‘het lijden', van ‘de triomf' die als archetypen deel uitmaken van alle creatie. In twee kan ik niet verder kijken dan wat twee vanuit zichzelf te bieden heeft: twee ENEN of éé n TWEE.

De Hogepriesteres zit tussen links en rechts, tussen ja en nee. Ik ben het centrum van leven en dood, maar ik zal daar weinig bewustzijn van hebben wanneer ik me niet heb laten aanraken door-; of liever, mij niet heb laten doordringen door de tegenstellingen.

Schizofrenie is geen grap. Het geplaagd worden door innerlijke gespletenheid verziekt menig potentieel ongecompliceerde situatie. Wanhoop is ook een gevoel en dus geen vreemdeling in de schaduwrijke valleien van de Hogepriesteres.

Maar toch; tussen die twee benen, tussen de twee graden in een cirkel, is het alsof we op een doel afstevenen; toch naar een centraal punt toe worden gezogen, of juist weggeslingerd worden in de ruimte.

Op kaart Nul werden seksualiteit en erotiek afgebeeld als de bagage van de Oorsprong.

Verlangen en bevrediging zijn het alfa en omega van de bewustzijnsweg die in twee wordt aangevangen.

Centrumpolitiek die de tegenstellingen vervaagt inplaats van verinnerlijkt kan niet veel anders voortbrengen dan de verheerlijking van uiterlijkheden; en eenzijdige fixatie daarop verandert de tuin die we zijn in een woestijn.

Laat het centrum maar groot zijn, laat er aan het verlangen nooit een einde komen; we willen bevredigd worden! Door links of door rechts. Dat we op deze eindeloze weg verzuimen het verlangen zelf te onderzoeken is jammer, maar bij voldoende overbevolking of bij een zich immer uitbreidend autopark waarbij niemand meer vooruit komt zal die vraag naar de oorsprong van hetgeen ons drijft toch een keer opgepakt gaan worden. Vraag me alleen niet wanneer.

De rechte straal van EEN wordt een golf.

De Magiër als een uitschietende straal staat voor vuur. Het element van de Hogepriesteres is water. Water spiegelt. Als ik langs een spiegel loop word ik geremd. Ik moet even kijken.

In wat ik tot dusver aan overzicht heb bereikt ziet het er zo uit: Vanuit het kernpunt van alles en niets - vanuit het hart van hier, daar, nu, toen en dan - wordt energie uitgeworpen. Op het eerste gezicht ziet die energie er uit als straling. Door een dubbelzinnigheid in de aard van energie bouwt straling in zichzelf een golfpatroon op en remt in golven de eigen snelheid.

Deze dubbelzinnigheid is inherent aan de natuur van de Magiër die de schepper is van alle tegenstellingen en dus slechts bij de gratie van tegenstellingen kan bestaan. Het alles en niets van de Fool manifesteert zich in EEN als positief en in twee als negatief. Een blik op de rolverdeling tussen man en vrouw maakt duidelijk dat de Magiër het negatief (het taboe) uit zichzelf weg projecteerde op zijn vrouwelijke maatje.

Voor de lezeres die zich niet herkent in het etiket ‘negatief' kan de tegenstelling ook neergezet worden als actief en passief of als extravert en introvert. Bovendien moeten we ons blijven herinneren dat het steeds gaat over vrouwelijke en mannelijke eigenschappen die beide voorkomen in zowel mannen als vrouwen.

Zien we negatief als een stadium in de fotografie dan valt er met dit etiket goed te leven. De fotograaf in mij verliest liever de foto's dan de negatieven.

Met de verschijning van Eva ontstaat een prototype van de onvolledigheid die voorheen onbekend was.

De Eenheid van de Magiër kende geen getuige. Voor het bewustzijn bestaat Eenheid niet.

‘E é n ei is geen ei' lijkt een onbetekenend onderdeel van een kinderliedje, maar juist in onzin is maar al te vaak een zin te vinden die de zinnen te boven en te buiten gaat.

Dat EEN pas na vereniging met twee tot Eenheid komt in Drie, het hele ei, komt wel overeen met het beeld van idee dat pas tastbaar wordt wanneer idee zich uitdrukt in tijd, ruimte en materie. Deze scheppingsweg loopt ter configuratie dwars door de Hogepriesteres heen.

Adam, de androgyne mens.

Tot mijn verrassing wordt het woord ‘Adam' in verband gebracht met rood en bodem. Toch wel begrijpelijk als ik bedenk dat alle eigenschappen die ik in de Veelheid aantref uiteindelijk manifestaties zijn van de Eenheid waar zo naar gesnakt kan worden.

Is DRIE een symbool van de hemel, TWEE is het getal van water ofwel van de stromende aarde. Dat aarde nu door mij met water verward wordt zegt mogelijk iets over veranderende opvattingen die we over materie hebben. Door het statische te vergroten zijn we een dynamiek gaan ontdekken die niet afwijkt van het eindeloze gedraai en bewegen in het heelal. De moderne fysica heeft ons de ogen geopend voor deze wonderbaarlijke vloeibaarheid. Het brengt de opvatting van de Geest in de Materie heel dichtbij. Boom, steen of dier zijn meer dan wat we in onze moderne tijd geleerd hebben aan te nemen.

Is de baarmoeder, het vrouwelijke equivalent van die alleroudste God in de Griekse mythologie die Chaos wordt genoemd?

Is de baarmoeder (de uterus, verwant aan hustera en hysterie) het begin van het toekomstige- en eeuwige leven, de graal waar zo driftig naar gezocht wordt?

En is Chaos dan de ruimte waar elke orde die wij kennen en niet kennen haar vorm en inhoud aan ontleent?

Het is alsof het voortbrengende vermogen, de capaciteit van een baarmoeder, hier stevig wordt geplant in de wereld der ideeën. Ik neem aan dat de creatie van Eva, de materiële spiegeling was van een abstracte kosmos, vooral ook bestemd om Eenheid haar getuige, haar spiegel, haar astrologie te geven en zodoende de crisis (de eenzaamheid) van Adam te lenigen. De getuige wordt hier in Drie lucht genoemd; lucht dat associeert met de mentale ruimte waarin menselijk bewustzijn wordt gevormd. In astrologie, net als in Tarot is macrokosmos de blauwdruk voor microkosmos; of juist andersom? Tenslotte zijn alle beelden die we toeschrijven aan teken, planeet, huis of aspect menselijke bevindingen opgedaan in de dualiteit van het dagelijks bestaan. God schept mensen, mensen scheppen goden.

Een oudere fantasie in verband met de splitsing in mannelijk en vrouwelijk vinden we in het door het Christendom geweigerde verhaal over Lilith, dat vooraf ging aan het Eva-verhaal.

Lilith werd terug verwezen naar de onderwereld. Of nauwkeuriger, zij verkoos de onderwereld. Ze was afkerig van een mannelijkheid die het stadium van copuleren met ezels en schapen nog lang niet achter zich had gelaten, een mannelijkheid die bang voor haar was, op haar neer zag en probeerde haar te onderwerpen.

Lilith voelde weinig voor een ‘onderliggende' positie, laat staan voor een tweederangs status, hield het initiatief liever aan zichzelf, liet Adam in de steek en vree met demonen. Een vruchtbare aangelegenheid als we mogen geloven dat ze dagelijks 100 kinderen baarde.

Lilith is een maangodin en verwijst ondermeer naar oeroude matriarchale tradities, en een daaraan verbonden wetenschap.

De Semitische betekenis van het woord Lilith is nacht. Het nachtbewustzijn is een andere manier om te verwijzen naar wat ik het doodsbewustzijn ben gaan noemen om het verschil tussen bewust en onbewust zo sterk mogelijk neer te zetten.

De twee benen in ( II ) kunnen ook geïnterpreteerd worden als twee hersenhelften. Zoal twee benen samenwerken in de voorwaartse beweging die wandelen is, zo dienen de twee hersenhelften samen te werken om de opwaartse weg richting verlichting te kunnen gaan.

Zo veel mythen. Zo veel versies. Juist omdat er zoveel verschillende staten van bewustzijn zijn is het handig dat we kunnen kiezen; en keuze is wat rijkelijk voorhanden komt wanneer we voortschrijden op de weg der getallen. Twee introduceert dat vermogen om ja of nee te zeggen.

Met Lilith's keuze is het oppassen geblazen. Studenten in de kennis van de oude Maanriten werden niet alleen vroedvrouwen (mythwives) of heksen- maar ook wel de dochters van Hecate genoemd. De namen Lilith, Hecate, Diana, Demeter, Aphrodice enz. worden zelfs door professionele mythologiestudenten regelmatig met elkaar verward. De maan toont zich in diverse gestalten.

Het is bijna overbodig op te merken dat het nog niet zo lang geleden is dat heksenjacht dit archetype in de vroede (wijze) vrouwen opnieuw geprobeerd heeft uit te bannen.

Belangrijk hier in de Hogepriesteres, denk ik, is de verwijzing naar de onderwereld, het duistere onbewuste of het ‘zwarte', zijnde de natuurlijke tegenstelling van het heldere licht van Een.

Ik herinner mij uitgescholden te worden voor wijf door ‘vrienden'. Dit risico loop je, ook als mannelijk persoon, wanneer je je met symbolisch (zwart) denken afgeeft. Voor wijf uitgemaakt worden stond in de ogen van deze vrienden wel zo ongeveer voor de overtreffende trap in het ondermijnen van mijn mannelijke ego. Ik gaf er de voorkeur aan het als een compliment te accepteren. In deze verlichte- en democratische tijden kan dat zonder grote risico's.

Maar toch; het blijft oppassen geblazen. Er zijn maar hele kleine overdrijvingen voor nodig om de bewakers van totem en taboe er aan te herinneren dat uitdrijving, platspuiten of andere corrigerende maatregelen zo gek nog niet zijn.

‘De Koningin'.

... speelt een rol in het schaakspel. Een pion kan de Koning mat zetten en dan is het gebeurd. Een pion, behorende tot het voetvolk, kan promoveren tot Koningin, hetgeen mijn spel soms een fortuinlijke wending geeft.

Fusie of transformatie als de uitkomst van ontwikkeling ligt binnen bereik van de nederigste onder de machtigen.

Het schaakspel vergt een grote mate van concentratie en een ononderbroken aandacht voor de mogelijke voornemens van de medespeler.

Symbolisch denken staat uitbreiding toe in alle richtingen. Pionnenstudie is maar een voorbeeld van de bruggen die naar andere conventies en structuren gebouwd kunnen worden.

Aangezien de pion zijn grote slag slaat als hij het einde van zijn wandeling heeft bereikt mag ik opperen dat ik tot ‘uitersten' dien te gaan om vereenzelviging met de Hogepriesteres tot verwerkelijking te brengen.

The Black Queen'.

... verenigt twee ideeën. Het woord ‘queen' wordt ondermeer in verband gebracht met ‘own'. Dat wat als het ‘eigene' wordt beschouwd, en eigendom hoort daar bij. In tijden van matriarchaat was de Koningin, de vrouw des huizes, de eigenaresse van het land.

Afrika huilt. Dit illustreert de huidige stand van zaken. “Zwart”, in deze tijd, wordt sneller geassocieerd met vuil, onteigening en het ontbreken van bezit. In het Arabisch echter is het woord voor zwart ook het woord voor wijsheid. De zwarte kunsten van de Hogepriesteres kunnen op verschillende manieren bekeken en begrepen worden.

Zwart is de duistere onderwereld, een jungle van instincten. Het absorbeert alle licht en produceert gaten in mijn heelal, tunnels naar andere dimensies en werelden. Volgens Totem en Taboe heten die andere werelden Hemel en Hel.

De Hogepriesteres, inert en roerloos, is als een koningin op een troon. Zij is in bezit van zichzelf - en hoewel dat geen persoonlijke onschendbaarheid oplevert in de geschiedenis, stelt het haar in staat te communiceren met iets waarvan in verlichte tijden ‘als de onze' aangenomen wordt dat het niet bestaat.

In Tantrische teksten wordt uitvoerig aandacht besteed aan deze roerloze innerlijke erotiek. En menig student heeft in Sheherezade's 1 + 0 + 0 + 1 wel wat ideeën opgedaan, mag ik aannemen.

Zwart staat ook voor ontkenning van alles wat ik niet durf of wil voelen. Ontkenning van de vrouwelijke aspecten of van de mogelijkheid om in overgave Eenheid te ervaren.

Terwille van de paradox moet vermeld worden dat zij die naar bezit verlangen en het vervolgens verwerven en koesteren niet zelden eigendom van hun bezit zijn. Dus toch een vorm van overgave.

‘Bleak' en ‘Black' komen in de Engelse taal van dezelfde wortel. Totem en Taboe worden makkelijk met elkaar verward.

Wij mogen beweren onze vrouw hoog te achten, we hebben haar wel ontdaan van bijna alles wat haar toekomt. Moedertje aarde, moedertje natuur; aan welke martelingen hebben we haar niet blootgesteld? En nog!

De verbinding van hysterie en wetenschap in de vrouwelijke natuur ligt de tot mannelijkheid gereduceerde Adam zwaar op de maag. Masculiene wetenschap is geassocieerd met rechtlijnigheid. Al dat ronde leidt maar af.

Veel conflicten zijn het resultaat van de schijnbare onverenigbaarheid tussen de scheppende intelligentie van de baarmoeder en die van het brein. Of tussen natuur en cultuur? Chaos manifesteert zich op allerlei niveaus, en de niveaus nijgen ernaar elkaar te ontkennen, slechts de eigen dimensionaliteit als begrijpelijk of reëel te ervaren.

De vroedvrouw, de Wijze Vrouw, verwijst naar een magie die succesvol als ze was - overrompeld werd door corruptie van binnen uit en daarna door bendes als patriarchaat, Christendom, verlichting en tenslotte door de Natuurwetenschappen in totale diskrediet is gebracht. Lilith werd de broek aangetrokken of misschien wel gesluierd, en vanaf nu heet ze Eva. Het conflict is voor een deel aan het gezicht onttrokken. Maar ondergronds woedt het in volle hevigheid voort. En de omvang ervan kan afgemeten worden aan de ‘Catch 22' situatie die is ontstaan in de verhouding tussen rede en instinkt, en tot ecologische zorg, tussen natuur en cultuur.

In Engeland hebben ze het over ‘gut feeling', in Nederland zeggen we, ‘ik voel het aan mijn water'. Ergens tussen blaas en darm zit een orgaan waaraan zulke taboes zijn verbonden dat een fatsoenlijk mens er maar het verstandigst aan doet er over te zwijgen.

De positieve- en negatieve pool van energie maken een oneindig aantal toepassingen mogelijk. Er komt leven in de brouwerij van mijn fantasieën.

Daar waar ik toepassingen waarneem ofwel realiteit - merk ik het subjectieve aspect op van mijn heelal, terwijl de oorspronkelijke energie, onzichtbaar voor mijn verlangende oog, het objectieve aspect vertegenwoordigt. En als dit waar is dan mag ik aannemen dat de wielingen van immerbewegende energie waaruit alle ruimte bestaat re ë ler is dan het lichaam dat daar uit lijkt te ontstaan. De aura is een matrijs voor het lichaam waar ze de aura van is.

De subjectiviteit van de geschapen wereld wordt op een ander niveau wellicht haar relativiteit genoemd. Haar voorkomen wordt bepaald door de aard van de relatie die ik er mee aanga, of door de mate waarin ik me van die subjectiviteit bewust ben.

Het gat in mijn muur, de Hogepriesteres, is het objectief in de kamera. Door haar wordt het licht naar het medium geleid. Hoe dat gebeurt is afhankelijk van welk objectief ik gebruik.

‘In it...'

Initiatie brengt me bij een begin. Het begin is, net als het einde, een herinnering aan- of opening naar een nieuwe dimensie.

Twee is een eerste aanraking met een nieuwe dimensie; een gelaagde werkelijkheid.

Als twee niet het eerste getal is dan functioneert het toch (zijnde de eerste opstapeling van Eenen, zijnde de eerste meervoud) als model voor alle getallen, en dus (vanuit de numerologie gedacht) voor alle symboliek.

Inwijding van eenheid naar veelheid. Ik weet niet wat initiatie is. Ik ben nog maar net bezig me twee bewust te maken, me te openen voor haar nakomelingschap, voor wat getallen voortbrengen aan klanken, kleuren en geuren.

Het mag toeval zijn, maar sinds het begin van mijn Tarot studies ben ik me ook gaan verdiepen in trommelen, aromatherapie en Aura- c.q. Kirlian fotografie. Allemaal betovering, en allemaal dienstig in het los zingen van mijn innerlijke zintuigen.

Kleuren lopen ook zo mooi parallel aan de getallen. I = rood, 2 = oranje, 3 = geel, 4 = groen, 5 is blauw, 6 = indigo, 7 = violet, 8 = roze en 9 = een soort psychedelische samenvatting van alle kleuren, waar naar verwezen wordt als wit, maar ook als ultraviolet. Op een zelfde soort manier hebben we via frequentie of periodiek systeem aan alles wat je maar verzinnen kunt getalswaarden toegevoegd.

Symboliek brengt mij er toe het gematerialiseerde als subjectief te zien en de oorspronkelijke fantasie of droom als objectief. Dat roept beelden op over de tijdelijkheid van scheppingen en de oneindigheid van het dromende bewustzijn, het paradoxaal onbewuste bewustzijn.

Stel ik mij alle culturen of staten van bewustzijn voor als de manifestaties van één ongebroken individualiteit, en haal ik er tijd en ruimte uit, dan hang ik in het niets. Alles is niets geworden, en dat niets is alles dan. Het niets waar ik me in bevind wordt weerlegd door een niets dat alles blijkt te zijn. Paradox is de norm, en hoe meer ik ‘omdraai' hoe dichter ik nader tot het dualiteitoplossende vermogen van paradox.

De I Ching draait veel om. Onze vrouwelijke inhouden zijn daar mannelijk en omgekeerd, causaliteit wordt omgedraaid tot toeval, toeval wordt synchroniciteit, theorie wordt feit, de zoeker het gezochte. Onze eigen ‘westerse' bijbel, ook niet mis, is van rechts naar links geschreven. Op de wereld en op kennis van die wereld gerichte schrijfwijzen gaan van links naar rechts, van het onbewuste naar het bewuste. 

Partij voor de Liefde

Home - Partij voor de Liefde

28 maart 2024

Bilingual (English & Dutch) website of the international visionary social political movement and Party for Love Governance inspired by Saint Germain of The Great White Brotherhood. - Tweetalige website van de Partij voor de Liefde, een politieke beweging en partij voor de Gouden Eeuw van Aquarius

We hebben 274 gasten en geen leden online

zoeken

Ander Nieuws +